Als je een toverstokje had…
Wat zou je doen dat je nu niet doet ?
Wat zou je willen voelen dat je nu niet voelt?
Of misschien..
Wat wil je niet meer doen dat je nu wel doet?
Wat wil je niet meer voelen dat je nu wel voelt?
HOEVEEL GELUKKIGER BEN JE DAN ?
Dit klinkt magisch en onrealistisch, maar één van de belangrijkste dingen om te bereiken wat je wilt, is je dat te kunnen voorstellen.
Zie het voor je, beleef het, ervaar het.
Als jij zelf niet gelooft in wat je wilt bereiken, hoe wil je dan dat anderen dat doen?
Na jarenlang een uitstekende carrière bij een bank te hebben gehad, was ik hier kláár mee. Ik was moe, uitgeput en mijzelf helemaal aan het kwijtraken in een baan waar ik doodongelukkig van werd. Ik sleepte me door de dagen heen, en werd depressief van de gedachte dit tot mijn pensioen te moeten volhouden.
Na een burn out besloot ik terug te gaan naar waar ik blij van werd. Namelijk mensen helpen. Ik sprong in het diepe, koos voor een carrièreswitch en een opleiding tot CounselorCoach.
Ik kreeg kriebels in mijn buik van blijdschap toen ik merkte hoe blij ik werd van de nieuwe richting die ik had gekozen. Ik leefde op, kreeg weer energie, slurpte alle informatie en boeken in mij op. Elke cliënt die ik al tijdens mijn opleiding mocht helpen gaf me bakken voldoening. Ik leerde dat werken heel leuk kan zijn!
Toch had ik niet bedacht om mijn eigen praktijk te beginnen. Het kwam simpelweg niet in mij op. Jarenlang had ik als werknemer gefunctioneerd, en het ondernemen was voor de “slimmeren”. Dacht ik.
Tijdens mijn opleiding kwam ik in aanraking met veel hulpverleners die wél voor zichzelf werkten. Al pratende ontdekte ik dat ik mezelf deze mogelijkheid ontnam, door het me simpelweg niet te kunnen voorstellen.
Het werd een dagelijkse opdracht die ik mezelf gaf.
Elke ochtend en avond, tijdens een rustmomentje onder de douche of in bed, sloot ik mijn ogen en stelde ik mijzelf in mijn florerende praktijk voor :-). In het begin vond ik het maar lastig. Wat dan? En hoe dan?? Toch deed ik het; Langzaam kreeg mijn beeld steeds meer vorm: Ik zag mezelf bezig, sessies geven, in gesprek, workshops geven. De details werden duidelijker. Mijn spreekkamer begon ik in te richten, en kreeg het rete druk. In je fantasie is the sky the limit :-)), dus ik gaf me steeds meer over aan het spel van mijn gedachten: ik gaf landelijk workshops en werd gevraagd op tv. Geen onzekerheid meer maar enkel de passie anderen te helpen op kleine en grote schaal.
Steeds meer begon ik mezelf ook te ZIEN als een vrouw die andere vrouwen kan helpen. Die capabel is haar praktijk te laten draaien . Waarom ook niet?, bedacht ik steeds meer. Ik wéét wat ik wil overbrengen, ik wíl het ook zó overbrengen. Ik wil ook Monique kunnen zijn en mijn eigen koers kunnen volgen met de tools die ik heb gekregen. Ik wil vrouwen helpen zichzelf te zijn. Zich gelukkig te voelen.
En op een dag sprong ik. Dat diepe water in dat het ondernemerschap heet.
Ik heb spijt. Spijt dat ik dat niet 10 jaar eerder gedaan heb. Dat ik niet eerder mijn hart heb gevolgd, en mij zelf zolang klein gezien heb. Terwijl the sky the limit bleek.
Ik moest er éérst zelf in geloven.
De uitnodiging voor een programma bewees dat, pas wanneer je het écht voor kan stellen, alles mogelijk is!
En weet je, dat is precies wat ik vrouwen in mijn programma’s leer: Dat ze er zélf weer in geloven. Waar ze dan ook in willen geloven: Gelukkig zijn, een andere baan, een ander leven, dat ze hun grenzen kunnen aangeven, dat ze hun verdriet of onzekerheid de baas kunnen worden. Alles is namelijk mogelijk. Maar het begint bij jezelf.
Waar wil jij in geloven, en belangrijker nog….hoeveel gelukkiger zul je dan zijn?