Het is heel lastig, misschien wel bijna onmogelijk om een gezonde relatie te hebben met iemand die geen grenzen heeft. Mensen zonder grenzen zijn vaak gemakkelijk te herkennen: Ze houden vaak van je met een grenzeloze intensiteit! In het begin lijkt het alsof het helemaal “ment to be” was. Dat jullie elkaar wel móesten tegenkomen! Ze laten je voelen dat je er mag zijn. Ze luisteren, willen je grootste problemen kennen en lijken te willen helpen om ze op te lossen. De klik met hen is direct!….. Tot dit niet het geval blijkt.
En zomaar, uit het niets, stopt die verbinding. Ze stoppen met het beantwoorden van telefoontjes en appjes en verdwijnen zo langzaam helemaal uit je leven. Ze vertonen dit vreemdsoortige “liefdevolle” gedrag ook naar anderen. Maar ja, het voelt als verraad. Als je ze weer eens tegenkomt of spreekt stellen ze je gerust: Ze hebben het gewoon druk gehad . Natuurlijk geven ze nog steeds om je! Of, als ze je niet helemaal negeren, worden soms passief agressief jaloers. Of boos. Misschien merk je dat ze opeens beste vrienden zijn geworden met iemand waarvan ze altijd gezegd hebben die niet aardig te vinden. Of dat ze zich vol overgave wijden aan mensen “met problemen” die feitelijk van ze profiteren.
Wanneer je mensen zonder grenzen leert kennen, kom je tot de ontdekking dat, wat jij dacht dat liefde of vriendschap was, voor de ander gewoon een noodzaak was om aardig gevonden te worden. Koste wat het kost. Al hun integriteit en principes overboord gooiend. De toch wat treurige realiteit van deze mensen is dat ze in werkelijkheid de perceptie van andere mensen boven alles stellen. Dit geldt ook voor de klassieke empathische/ narcistische relatie. De empathische persoon ziet de behoeften van de narcist als die van zichzelf en kan geen grenzen stellen; de narcist maakt optimaal gebruik van die zwakte. Voor diegenen zonder grenzen, wordt de manier waarop anderen hen zien de manier waarop ze zichzelf zien.
Grenzen stellen aan andere mensen doet mensen soms verliezen wat ze willen – maar het geeft ze wat ze nodig hebben.
Als iemand geen grenzen kan stellen, is dat niet per definitie omdat hij geen zelfrespect heeft. Meestal weten ze gewoon niet hoe ze op een andere manier moeten functioneren. Wanneer iemand zich te snel aan hen hecht, wordt het ook wel als veiligheidsmechanisme gebruikt; Ze hebben namelijk direct de goedkeuring nodig van iemand die ze ontmoeten. Ze missen grenzen omdat ze weinig of geen eigenwaarde hebben. Het zijn geen slechte mensen. Al begrijp ik dat hun gedrag soms wat twijfelachtig lijkt.In realiteit zijn ze vaak bang: Bang niet aardig gevonden te worden. Bang geen goedkeuring van de ander te krijgen. Bang voor wat anderen van hen vinden. Mensen die grenzen missen, hebben nooit geleerd om de behoeften van anderen te scheiden van die van zichzelf.
Wat zijn grenzen?
Een grens is een limiet die men stelt aan het gedrag van zichzelf en andere mensen. Door middel van communicatie laat je anderen weten wat wel en niet acceptabel is, of hoe anderen je wel en niet moeten behandelen.We stellen allemaal grenzen. Eigenlijk draait onze wereld op wederzijdse grenzen. Je houdt bijvoorbeeld afstand van een auto vóór je, omdat je snapt dat wanneer die auto opeens stopt, je het risico van een ongeluk aanzienlijk verkleint. Of wanneer je met iemand praat, houd je een bepaalde afstand. Je praat niet op 2 centimeter van hun gezicht omdat dat ongemakkelijk voelt voor allebei.
Om gezonde grenzen bij anderen te kunnen aangeven, moet je ze bij jezelf kunnen aangeven.
Onze wereld wordt bepaald door ongeschreven grenzen. Als die overschreden worden of niet gerespecteerd, worden mensen vaak boos of verontwaardigd.Er zijn microgrenzen in de hele samenleving verweven, en alleen degenen die er zich bewust van zijn, pakken deze op. Anderen hebben moeite met het verbinden en onderhouden van gezonde relaties, tenzij ze begrijpen wat deze grenzen zijn.Uiteindelijk zijn grenzen een gezonde en belangrijke manier om onze zelfstandigheid, veiligheid en waardigheid op te bouwen.
Om gezonde grenzen met anderen te stellen, moet je ze met jezelf kunnen stellen. Een grens met jezelf stellen is je eigen grenzen respecteren. Dit geldt voor heel veel vlakken:Beslissen hoeveel je in een week wilt werken en je vervolgens aan die afspraak te houden. Uitzoeken hoe laat je wakker moet worden om op tijd naar je werk te gaan, en dat te respecteren. Grenzen om te herkennen met welke mensen je graag tijd zou willen doorbrengen en met welke juist niet.Als je iemand bent die zijn of haar eigen grenzen niet kan respecteren, zul je het waarschijnlijk heel lastig vinden om ze aan andere mensen aan te geven.
Als je niet gewend bent gezonde grenzen te stellen, geef je ze vaak op ongezonde manieren aan. Zelfs mensen die geen onderscheid lijken te maken tussen zichzelf en anderen, kunnen uiteindelijk breken wanneer ze te ver zijn gepushed. Voor iemand zonder grenzen kan een breekpunt zich uiten in bijvoorbeeld een passief-agressieve opmerking, ze raken in paniek, beginnen te schreeuwen of laten nooit meer iet horen.Wanneer ze dit punt hebben bereikt, betekent dat vaak dat ze tot het uiterste gedreven zijn geweest; Hun overlevingsinstinct begint te werken.Weet wel dat ze niet zozeer boos zijn op de ander, maar vaak juist boos op zichzelf.
Grenzen stellen aan mensen ontneemt hen soms wat ze willen – maar het biedt hen wat ze nodig hebben.
Grenzen aangeven is moeilijk. Maar wèl heel belangrijk.Om de mensen om je heen het best tot hun recht te laten komen moet het voor hen duidelijk zijn wat jij wel en niet wilt tolereren. Je moet ze jouw grenzen leren door dit aan ze kenbaar te maken. Als je dit niet doet omdat je bang bent voor wat dit voor hen kan betekenen, houdt je uiteindelijk iedereen op afstand. Je geeft anderen niet de kans te groeien en zich aan te passen aan voor jou comfortabele en gezonde sociale normen. Wat de onderlinge verhoudingen uiteindelijk verstoort. Maar nog belangrijker: Je stelt geen norm voor wat voor jou toelaatbaar is.
Sommige mensen kunnen geen grenzen stellen omdat ze niet genoeg zelfliefde hebben om hun eigen gezonde en veilige ruimte te bewaken. Je communiceert zelfrespect door grenzen te stellen aan respectloos gedrag. We leren mensen hoe ze ons moeten behandelen door hen te laten zien hoe we onszelf behandelen. Met respect, en grenzen.