Ken je dat:
Dat je de kennis maakt met iemand en daar direct een “gevoel “bij krijgt?
Of dat je kindje aan het spelen is, maar je opeens weet dat je even moet gaan kijken, en dan blijkt dat hij of zij de hele muur aan het bekladden is met filtstift ?
Of dat je een whatsappje krijgt van een vriendin zonder bijzondere inhoud, maar dat je het gevoel krijgt dat het niet goed gaat en wanneer je belt blijkt dat ze er even helemaal doorheen zit?
Dat heet INTUÏTIE.
Intuïtie is weten zonder te weten dat je het weet.
Het fenomeen ”onderbuikgevoel”, of “moederinstinct” erkennen we, maar in praktijk behandelen we ons intuïtie als het zwarte schaap van de familie. Iets wat we afdoen als “onzin”, “aanstellerij”, “een vaag gevoel” of zelfs “dom”.
Terwijl vrouwen biologisch juist ontworpen zijn met een groot intuïtie. Veel groter dan mannen. Wetenschappelijk is aangetoond dat vrouwen hersenen 23% meer verbindingen hebben tussen de linker- en rechter hersenhelft dan mannen hersenen. Veelal connecties tussen emoties en communicatie die er niet zijn bij mannen. Vraag aan een man hoe hij zich voelt; dat is voor hem maar een ingewikkelde vraag. Maar vraag hem wat hij denkt, en weet hij wél direct een antwoord. Dit verklaart ook waarom vrouwen veel beter hun gevoelens onder woorden kunnen brengen dan mannen.
Helaas werkt de wereld waarin wij leven vooral op een “mannenmanier”, vanuit de ratio. Plannen, denken, analyseren, doelen stellen, presteren….het sluit heel nauw aan bij het biologisch ontwerp van de man, en zet daardoor mannen in hun kracht.
Dat mannen en vrouwen anders gemaakt zijn weten we allemaal. Accepteren we ook. Maar we handelen er helaas niet naar. Vrouwen zijn ontworpen voor verbinding, connectie, emotie en communicatie, maar hebben zich aangepast aan de mannenwereld. Die wereld die géén intuïtie gebruikt, maar vooral plust en mint, doelen stelt en prestaties beloont. Vrouwen zetten alle zeilen bij, en dat vergt wat van ze: Ze moeten veelal hun intuïtie negeren, handelen vanuit hun hoofd, de wens van verbindingen en emoties ondergeschikt maken aan prestaties.
Het verbaast mij dan ook niet dat veel vrouwen gestressed zijn of raken, een burn out op lopen, een depressie naderen of gewoon niet meer weten wat ze zélf willen.
Vrouwen zijn ontworpen om emoties en intuïtie als kompas te gebruiken voor hun gemoedstoestand.
Een vrouw kan wel wéten dat ze veel waard is, maar ze moet het ook voelen.
Een vrouw kan wel “aanvoelen” dat er iets mis is, maar als haar verstand het weg beredeneert maakt ze toch een andere keuze.
Een vrouw kan zien dat ze mooi is, maar zich lelijk voelen.
Een vrouw kan zich ongelukkig voelen, maar zich schamen omdat haar verstand haar vertelt dat haar “niets ontbreekt” of omdat anderen “het moeilijker hebben”.
Dus dames, dat intuïtie hebben we niet voor niets. Het is ons kompas. Ons kompas om ons te vertellen waar we gelukkig van worden. En waarvan niet. Wat bij jou past. En wat niet.
Haal jouw kompas weer van zolder. Stof het af, poets het op. En laat em het werk doen waar ie voor gemaakt is:
Jou laten weten zonder te weten dat je het weet.
Zodat jij gaat ontdekken waar je blij van wordt.
Zodat je afstand kan nemen van waar je je niet fijn bij voelt.
Zodat jij keuzes gaat maken die bij jou passen.
Wie weet waar jouw kompas je brengt.