Het is weer zover. Het is bijna 31 december.
Op oudejaarsavond proosten we allemaal weer met een gezellig glaasje in de hand, een buik vol oliebollen en omringd door familie en/of vrienden.
We wensen iedereen die ons die avond en de weken erna kruist “De Beste Wensen”, “Een Goede Gezondheid en een Gelukkig Nieuwjaar”. Van onze naasten tot de buurvrouw, van die irritante collega tot de slager, iedereen gunnen we een fantastisch 2018.
Het is een kreet geworden zonder inhoud. Een Gelukkig Nieuwjaar!
Er zijn jaren geweest dat ik diep in de put zat. Dat ik dat stomme nieuwe jaar helemaal niet wilde. Dat ik geen zin meer had in feesten, familiegedoe en gezelligheid. Dat ik met elke “Gelukkig Nieuwjaar” die mij gewenst werd me nog ellendiger in die diepe donkere put voelde.
Ik voelde me alleen, eenzaam, verdrietig en had pijn. Maar wees gerust, niemand die het zag. Ik was gewoon de altijd lachende Monique. Als mensen mij vroegen hoe mijn feestdagen waren geweest maakte ik mij er heel handig vanaf met een: Pfffff….nou ik ben blij dat alles weer normaal wordt hoor. Ik ben er nu wel klaar mee. En dan loog ik niet. Terwijl ik insinueerde dat ik te veel gegeten, gedronken en gefeest had, was ik vooral klaar met weer een jaar in die put zitten ongelukkig te zijn.
Het kwam lange tijd niet bij me op dat ik maar eens moest beginnen met mezelf een Gelukkig Nieuwjaar te geven. Niet als een loze kreet, maar als voornaamste To Do actie voor het komende jaar. In plaats van voornemens als “meer tijd voor de kinderen maken”, “ meer sporten”, “meer aandacht aan mijn vrienden geven”….moest ik beginnen te zoeken naar mijn Gelukkige Nieuwe Jaar.
En aangezien ik dat onderin die put niet ging vinden, moest ik in actie komen.
Die bodem, die was niet erg prettig kan ik je melden. Het was er donker, eenzaam en koud. Maar op het moment dat ik mijn zoektocht startte, begon ik pas naar boven te kijken. Ik ontdekte spijlen. Hé, ik kon naar boven klimmen! Onderweg kwam ik andere mensen tegen. Ze bleken in diezelfde put te zitten, maar we hadden elkaar in het donker niet gezien. Hoe hoger ik klom, hoe lichter het werd.
Ik ontdekte dat er bovenaan veel mensen stonden te roepen. Ik had ze niet gehoord. Ze stonden klaar met touwladders, dekens en warme chocolademelk. Ik had het niet gezien.
Ik vond mijn Gelukkige Nieuwe Jaar. Bovenaan die put stond ie al tijden op mij te wachten. Een wereld vol mensen die klaar stonden om te helpen. Te luisteren. Lief te hebben.
Dus ik wens jou dat je in actie komt of blijft. En jij jouw Gelukkige Nieuwe Jaar vindt. Waar jij je ook bevindt.
En waar nodig; Ik heb touwladders, dekens en warme chocolademelk in huis.