“Als ik het maar begrijp, kan ik er beter mee om gaan.”
Dit was een typische uitspraak van mij.
Ik ben van mezelf altijd een enorm praktisch type geweest. Ik beredeneerde dingen graag, om op die manier alles te kunnen begrijpen. Het begrijpen gaf mij het gevoel grip te hebben op moeilijke situaties en dingen waardoor ik er mee om kon gaan. Want grip is voor mij altijd een toverwoord geweest. Zolang ik maar grip had, had ik controle. En hup, mouwen omhoog en aanpakken.
Wel vond ik mezelf altijd- met een stille trots- een gevoelsmens. Ik praatte makkelijk over mijn gevoel en kon dit uitgebreid beschrijven aan anderen. Ik vond dit absoluut een kwaliteit van mezelf, naast de “niet lullen maar poetsen”houding.
Toen ik jaren geleden een burn out kreeg werkte mijn “begrijpen en poetsen truc”niet meer.
Ja, ik was erg gevoelig. Maar juist om die reden had ik in de loop der jaren een beschermingsmechanisme opgebouwd waarbij ik alles beredeneerde, wilde snappen met mijn verstand. Dat was een stuk veiliger. Want onbewust was ik als de dood dat , wanneer mijn gevoel bloot kwam te liggen, daar door de grote boze wereld met grote stampvoeten overheen gewalst werd. Dus no way dat ik in moeilijke situaties mijn gevoel tevoorschijn trok. Een verstandelijk plussen en minnen met een uitkomst kon ik wel aan. Pijn, verdriet, onmacht of andere onprettige gevoelens had ik veilig in de kelder achter slot en grendel gezet.
Om werkelijk bij dat gevoel te komen was nog best een dingetje, en ook ik heb hier de nodige Coaching voor nodig gehad. Want iemand die alles al jaren met zijn of haar hoofd doet, weet niet beter dan dat je daarmee dan ook “voelt”. Niets bleek minder waar. Ik was zonder het te weten jarenlang voorbij gelopen aan mijn gevoel, en al die nieuwe gevoelens waren in het begin “overwhelming”. Maar wat ziet mijn leven er tegenwoordig anders uit!
Ik kan nu praten, voelen, denken, doen, ZIJN vanuit mijn gevoel. Het wèrkelijk voelen heeft mij verrassende keuzes opgeleverd, nieuwe wegen laten bewandelen, nieuwe vriendschappen doen ontstaan. Van de keuzes in de programma’s die ik kijk op tv tot een volslagen nieuw professioneel pad. Van het soort vakanties waar ik nu voor kies tot de gesprekken die ik voer. Van het contact met mijn kinderen tot het contact met mezelf…..ik ben er zoveel rijker door geworden.
Voor de “denker” zal dit allemaal wat zweverig overkomen, net als dat voor mij was.
Ik blijf een praktisch type, dus ik poets nog steeds. Maar nu vanuit mijn hart.
En dat voelt zoveel beter.