Ons leven is een lange reis. Dat zeggen ze tenminste. En in veel opzichten is dat ook zeker waar. Het heeft een begin, een midden, en een einde. Elk leven verloopt zo toch?

De meeste reizen zullen onderweg hobbels op de weg tegenkomen. Moeilijkheden die we niet voorzien.
En reizen hebben ook valkuilen. Gaten in de weg waar we in kunnen vallen terwijl we onze reis maken.

Één van de gevaren van valkuilen is dat we ze niet zien aankomen. Ze zijn verborgen. Tegen de tijd dat je ze ziet, is het te laat. Er staan geen waarschuwingsborden langs de weg die aankondigt: “Pas op, Valkuil over 100 meter”. En doordat we ze niet zien, zijn we er niet op voorbereid. En is het risico groot dat we erin vallen.

Maar wat nou als we gewaarschuwd zouden zijn over de valkuilen die we tegenkomen tijden onze levensreis?
Zou het nuttig zijn op tijd te weten welke je moet ontwijken?

Hey, dan bof je.

Hier onder geef ik je namelijk twintig valkuilen waar mensen gedurende hun leven in vallen. Deze zijn zo universeel dat iedereen ze vroeg of laat tegenkomt, ook ik en jij😊.
En een gewaarschuwd mens telt voor twee tenslotte, dus hierbij de lijst valkuilen waar je met een grote bocht omheen moet rijden.

1. De valkuil van de slachtofferrol.

We hebben allemaal wel dingen die ons zijn overkomen die we níet wilden. Sommigen zijn slachtoffer van geweld, mishandeling of misbruik. Ik noem de dingen maar gewoon zoals ze zijn. Want het gebeurd helaas allemaal.

Maar we hebben ook de neiging om onszelf als een slachtoffer te zien als de schuld wél bij ons ligt.

Wanneer je griep krijgt vlak voor een sollicitatiegesprek ben je een ongelukkig slachtoffer van een omstandigheid. Wanneer je ontslagen wordt vanwege ruzie met je baas is dat niet het geval.

We moeten leren dingen te herkennen die ons overkomen, die niet onze schuld zijn en die we niet kunnen vermijden.

We moeten ook verantwoordelijkheid nemen als we dingen op onszelf afroepen, in plaats van in de slachtofferrol te gaan zitten.

2. De valkuil van wraak.

Net zoals we allemaal op een bepaald moment het slachtoffer zijn geworden van omstandigheden, zullen er momenten geweest zijn waarop we dingen hebben moeten doen die door een ander zijn gedaan.

Wanneer dit gebeurt, kan er een overtuigende drive ontstaan om de schade tee willen vereffenen. Om kwaad met kwaad terug te betalen. We moeten deze drang weerstaan ​​met alle kracht die we in ons hebben.

Wraak is niet alleen verkeerd op zichzelf, maar we doen onszelf schade als we  kwaad in andermans leven veroorzaken.

Dit wil niet zeggen dat we geen recht moeten vragen als er een misdaad is gepleegd of als er een andere schadelijke actie is geweest. Maar we moeten gerechtigheid laten in de handen van degenen die hier bevoegd voor zijn.

Zelfs als ze het niet altijd perfect doen.

Soms is het leven gewoon niet eerlijk. Maar we hebben niet de autoriteit of het recht om het heft in eigen hand te nemen. Ze noemen het de “wet van de jungle” omdat het is wat er in de jungle wordt gedaan. Tenzij je in de jungle woont, moet je deze val vermijden.

Zoals iemand lang geleden heeft al zei:

Wraak is als het zelf drinken van vergif en de verwachting dat de andere persoon zal sterven. Net als de brug in brand steken waarover we zelf nog naar de overkant moeten.

3. De valkuil van bitterheid.

Het gaat er niet om of je iets hebt om bitter over te zijn – waarschijnlijk wel. Bijna iedereen doet het. We zijn om de een of andere reden door iemand op een bepaald moment slecht behandeld.

Maar wat gedaan is, is gedaan. De enige vraag is of je het kunt laten gaan en er niet verbitterd over kunt worden. Oneerlijke behandeling is onvermijdelijk – bitterheid is een optie.

Bitterheid zal alleen maar een extra last/ negativiteit toevoegen aan je leven, dat misschien al genoeg belast is. Laat het liggen. Maak je last minder zwaar door niet bitter te zijn.

4. De valkuil van egocentrisme.

We moeten allemaal voor onszelf zorgen, maar er is een gepaste hoeveelheid zelfbelang, zelfbehoud en zelfoplettendheid.

Als we geen kinderen meer zijn, wordt verwacht dat de verantwoordelijkheid voor ons welzijn zal verschuiven van onze ouders en zorgverleners naar onszelf. Dit klopt en dat zou op een gegeven moment moeten gebeuren. En al ben ik een voorstander van het goed voor jezelf zorgen, soms kunnen we zelfzorg te ver doorvoeren. Onze focus is dan volledig  en teveel op onszelf gericht.

Maar het leven gaat niet alleen over onszelf. Het gaat ook om wat we anderen brengen. Het gaat over onze bijdrage die het leven van anderen beter maakt. Waar wij dan weer voldoening uit kunnen halen.

Maar om in anderen te investeren, moeten we onze aandacht noodzakelijkerwijs van onszelf afleiden. We moeten zowel naar buiten als naar binnen kijken.

Een egocentrisch leven betekent dat iemand voor zichzelf houdt wat moet worden gedeeld. Maar er is genoeg te doen. Er is genoeg voor ons om te hebben wat we nodig hebben, terwijl we anderen aanbieden wat ze nodig hebben. We zullen verbaasd zijn hoe fijn het voelt om te delen.

5. De valkuil om te denken dat je elk argument moet winnen. 

Het is belangrijk om te weten wat je gelooft en waarom je het gelooft. Om diepe overtuigingen te hebben die weerstand kunnen bieden. We moeten in staat zijn onze standpunten over verschillende kwesties te verwoorden en ze te verdedigen met duidelijke, overtuigende en logische argumenten. Maar we hoeven niet elk argument te winnen. We hoeven niet altijd gelijk te hebben.

Soms kunnen we anderen openlijk overtuigen, zonder de dingen te ontkennen die ons dierbaar zijn. We kunnen empathisch luisteren naar de overtuigingen en meningen van anderen. We kunnen het ook eens zijn om het oneens te zijn. We kunnen toegeven dat we het verkeerd hebben over iets waar we ons sterk voor maken. We kunnen leven en laten leven. We kunnen zelfs proberen de verschillende overtuigingen die anderen vasthouden te waarderen en ontdekken waarom ze die kunnen houden.

Je kunt veel leren door naar een argument te luisteren zonder het argument te hoeven winnen. Zoals iemand eens wijselijk zei: ” Een man die tegen zijn wil is overtuigd, is nog steeds van dezelfde mening.”

Wanneer je ruzie maakt met de bedoeling om het argument te winnen in plaats van te leren van het argument, krijg je een debatbasis ten koste van de relationele basis. Het is geen lucratieve handel. Vermijd de valkuil om elk argument te moeten winnen. Je zult er aangenamer gezelschap door worden.

 

6. De valkuil van teveel druk maken om wat andere mensen denken.

Er is een oud gezegde: “We zouden ons niet zo druk maken om wat andere mensen over ons denken, als we ons realiseren hoe zelden ze het doen”.

Dat gezegd hebbende, hebben we er toch nog steeds de neiging om ons er zorgen over te maken. Maar hoewel het goed is om tot op zekere hoogte betrokken te zijn bij wat andere mensen over ons denken, wordt het een probleem wanneer het te ver doorgevoerd wordt. Het kan een valkuil worden.

Als je merkt dat je door verschillende mensen wordt verteld dat je je op een bepaalde gedraagt, dat je een bepaald probleem hebt, of dat je een bepaald iets moet veranderen … is het de moeite waard om te overwegen. De reden waarom mensen je dit vertellen kan zijn omdat het een echt probleem is dat je hebt. Maar je moet altijd de bron bekijken voordat je definitieve conclusies trekt.

Er is nog een oud gezegde dat ik regelmatig uit de kast trek bij mijn cliënten: Als een man u een ezel noemt, geef hem geen aandacht. Als twee mannen u een ezel noemen, geef ze een zadel.

We hoeven ons niet druk te maken om wat anderen van ons denken, tenzij veel mensen op die manier denken. En alléén dan, als het een echte negatieve of giftige eigenschap is waar je met gezonde zelfreflectie naar kan kijken, is het prima dat anderen jou hier met de beste bedoelingen op wijzen. In die gevallen zullen we een serieuze persoonlijke beoordeling kunnen toepassen en eventuele veranderingen aanbrengen. Anders is je druk maken om wat andere mensen over ons denken, gewoon een val om niet in te vallen.

 

7. De valkuil om niet uit ervaring te leren.

Er wordt wel gezegd dat het enige dat nóg pijnlijker is dan leren van ervaring, níet leren van ervaringen is. Ervaring moet onze beste leraar zijn. Op school leren we eerst de les, daarna krijgen we de test. In het leven krijgen we eerst de test, daarna leren we de les. Ervaringen zijn de tests waarmee we die lessen leren.

Als we ervaringen hebben en er niet van leren – of weigeren om van hen te leren – missen we de waarde en het doel van ervaringen. Wanneer je een onaangename of pijnlijke of kostbare ervaring hebt, doe dan een bloed eerlijke beoordeling. Vraag jezelf wat je fout hebt gedaan. Hoe kon je het beter hebben gedaan? Welke fouten had je kunnen vermijden? Had je eerder moeten beginnen? Had je voorzichtiger moeten zijn? Hen je het wel geprobeerd, of eigenlijk niet echt ?

Dit soort vragen, gevolgd door eerlijke antwoorden, zullen je helpen waardevolle lessen te leren uit jouw ervaringen die in de toekomst goed van pas zullen komen. Val niet in de valkuil dat je niet leert van je ervaring. Dit doen is een van je grootste kansen verkwisten.

8. De valkuil van besluiteloosheid.

Een van de tekenen van volwassenheid is dat we ons gaan realiseren dat de beslissingen die we nemen direct of indirect kunnen zijn. Een directe beslissing is wanneer we proactief beslissen om in een of andere richting te gaan. Een indirecte beslissing is wanneer we beslissen door niet te beslissen.

Dus als iemand je vraagt ​​of je een ijsje wilt hebben, kun je op drie manieren reageren:”Ja, ik zou er een willen, bedankt.” Of: “Nee joh, dat hoeft niet hoor!” Of: “Weet je, ik kan echt niet op de een of andere manier beslissen.”Maar natuurlijk resulteren de tweede en derde beslissingen in hetzelfde – geen ijsje.

We houden onszelf voor de gek als we denken dat we een beslissing voor onbepaalde tijd kunnen uitstellen en op de een of andere manier de onaangenaamheden en risico’s van beslissingen kunnen vermijden. Dat kunnen we niet.

Als je niet besluit om al dan niet te trouwen, besluit je indirect om alleenstaand te blijven. Als je niet kunt beslissen of je een bepaalde taak wilt aannemen, besluit je indirect om de taak niet aan te nemen. We hebben niet de luxe om alleen te beslissen wanneer we dat willen. Niet beslissen is kiezen voor het tegenovergestelde.

Dus doe je best om de valkuil van besluiteloosheid te vermijden. Besluiteloosheid zal je niet dienen. Neem gewoon de beste beslissing die je kunt nemen en accepteer de gevolgen, goed of slecht.

Amelia Earhart zei eens: Het moeilijkste is de beslissing om te handelen, de rest is vasthoudendheid. Dus ga je gang en neem een ​​beslissing. En wanneer het een slechte blijkt te zijn, zie Valkuil # 7.

9. De valkuil om te denken dat je niets kunt doen omdat je maar een beetje kunt doen.

Een van de meest voorkomende valkuilen in het leven is de overtuiging dat als we niet veel kunnen doen, we beter helemaal niets doen. Dit kan een verlammende filosofie zijn. Feit is dat elke inspanning die we ooit zullen doen ergens ligt tussen nul en oneindig. We kunnen nooit alles doen. Maar we kunnen ook niets doen. Al het tussenliggende zorgt voor groei en ontwikkeling.

Dit betekent dat zelfs de kleinste handelingen kunnen bijdragen aan het doel. Zelfs de kleinste acties kunnen op de lange termijn een groot verschil maken.

Je hoeft geen marathons te lopen om je gezondheid te verbeteren. Je kunt dagelijks een wandeling maken en eten laten staan dat niet bijdraagt aan je gezondheid. Als je elke maand de bodem van je portemonnee ziet, doe jezelf dan de belofte om wat geld te sparen elke maand. Je hoeft geen  € 1.000 per maand te sparen. Begin met € 10,- per maand. Dat is misschien maar € 120,- per jaar, maar het kan meer zijn dan je nu spaart. Misschien zou je meer moeten lezen.

Dus als het je nu niet lukt elke week, of zelfs elke maand een boek te lezen? Lees bijvoorbeeld 1 hoofdstuk per week. Het is een begin.Schrijf een brief. Bel iemand. Maak een productieve verandering. Maak een kast schoon. Lees een belangrijk boek. We kunnen van tevoren niet weten wat onze kleine inspanningen kunnen brengen. Dus investeer in kleine inspanningen. Een klein beetje is beter dan helemaal niets.

Val niet in de valkuil van het denken dat je niets kunt doen omdat je maar een beetje kunt doen. Doe een beetje. Het kan een groot verschil maken.

10. De valkuil om niet te schatten wat je echt waardeert.

Iedereen moet persoonlijk beslissen welke dingen in het leven echt waardevol zijn. Dingen die beschermd moeten worden. Dingen die het waard zijn om te bewaren. Dingen die de moeite van het voeden waard zijn. Deze zijn allemaal erg persoonlijk. Jij kan mij niet vertellen wat waardevol voor mij is. Ik kan niet zeggen wat waardevol voor jou is.

Het punt is om de valkuil te vermijden niet in te schatten wat echt waardevol is voor jou! Dus begin met wat jij persoonlijk van grote waarde acht. Doe dan wat je kunt om het te beschermen, te onderhouden en te koesteren. Wat dat ook moge zijn. Of het nu materiële bezittingen zijn, relaties, gezondheid, jouw rijkdom, jouw dromen…. Bepaal welke dingen het meest waardevol zijn voor jou en handel ernaar.

Vermijd de valkuil niet in te schatten wat je écht waardeert. Dit is echt een grote fout in de reis van jouw leven. Want dan zul je uiteindelijk hard werken om te houden wat niet echt waardevol voor je is. En je zult verliezen wat echt is. Sommige dingen in het leven kunnen niet worden verholpen als ze eenmaal zijn verbroken. De tijd geneest niet alle wonden. Je wilt niet de dingen verliezen die je het meeste waardeert.

Val niet in deze val. Zorg ervoor dat je de dingen die je het meest waardeert, koestert.

11. De valkuil om te weigeren te accepteren dat dingen veranderd zijn.

Er wordt gezegd dat de enige constante in ons leven, verandering is. Wie dat ook bedacht heeft, hij heeft gelijk! Niets blijft hetzelfde.

We zijn vanavond niet  dezelfde persoon als we vanmorgen waren. We hebben waarschijnlijk iets nieuws geleerd. We zijn waarschijnlijk iets vergeten. Alle cellen in ons lichaam zijn een dag ouder. Alle systemen in ons lichaam zijn een dag ouder. En als je bedenkt dat we nog maar zoveel dagen te leven hebben, zijn we een dag dichter bij onze eigen dood.

Ik wil niet luguber klinken. Ik wil gewoon bloedje eerlijk zijn. Het is een feit dat dingen zullen veranderen, of we het nu erkennen of niet. Dingen zullen veranderen met of zonder onze toestemming. Verandering zal komen, zelfs als we het niet opmerken. Verandering zal zich blijven voordoen, zelfs als we het aanklagen of ertegenin gaan. We kunnen niet stoppen met veranderen. Niemand kan.Dus het beste wat we kunnen doen, is verandering accepteren.

We kunnen eerlijk erkennen dat dingen niet hetzelfde zijn als vroeger. We zijn niet zo jong als we ooit waren. We zijn niet zo sterk als we ooit waren. We hebben niet dezelfde energie die we ooit hebben gedaan.Onze interesses zijn veranderd. Onze vrienden zijn anders. We wonen niet in hetzelfde huis, dezelfde stad of zelfs hetzelfde land als we ooit deden. Niet alle veranderingen brengen vooruitgang.

Maar zonder verandering kan er helemaal géén vooruitgang zijn.

Dus we moeten vriendjes worden met verandering. We moeten comfortabel zijn met het accepteren van dat wat veranderd is en niet klagen over wat onvermijdelijk en onaantastbaar is. Degenen die verandering niet kunnen erkennen en accepteren, leven een illusie.

Val niet in de valkuil. Zelfs als je niet blij bent met verandering – leer het tenminste te accepteren als een van de gegevens van het leven. Je zult er beter in worden wanneer je dat doet.

12. De valkuil van het streven naar perfectie in plaats van naar uitstekend.

Excellent is de moeite van het nastreven waard. Perfectie is dat niet.

Op enkele uitzonderingen na kan perfectie niet worden bereikt. Je kunt dichtbij komen. Maar perfectie zelf is bijna altijd ongrijpbaar. Het heeft weinig zin om na te streven wat niet kan worden bereikt. Maar zelfs als perfectie WEL haalbaar was, is de prijs meestal te hoog. Het streven naar perfectie is extreem tijdrovend. Het verbruikt ook bakken energie. Het is vermoeiend. In slechts enkele gevallen is perfectie de prijs waard, zelfs als dit zou kunnen worden bereikt. Perfectie is zo zelden nodig. We denken misschien dat het dat is. Maar het is het niet.

Natuurlijk zijn er gelegenheden waarbij we zouden willen dat die perfectie altijd zou worden bereikt. Hersenoperatie, een commercieel vliegtuig landen, relaties, bevalling, uit een vliegtuig springen met een parachute – om er maar een paar te noemen. Maar de overgrote meerderheid van dingen in het leven hoeft niet perfect te zijn.

Voortreffelijk is een veel beter doel. Excellent zal bijna altijd aanvaardbaar zijn. En excellent is bijna altijd haalbaar, terwijl perfectie dat bijna nooit is. Dus kies voor uitmuntend.

Val niet in de perfectionerende valkuil.

13. De valkuil om aan te nemen dat we weten wat we niet doen.

Je hebt waarschijnlijk een aantal “Weet ik allemaal al” mensen ontmoet in je leven. Mensen die zichzelf presenteren als experts op elk onderwerp. Ze kunnen behoorlijk vervelend worden. Word er zelf geen.

Het is onderzocht dat menselijke kennis elke 13 maanden verdubbelt. En volgens IBM zal de uitbreiding van het internet leiden tot een verdubbeling van de menselijke kennis om de 12 uur. Ik denk dat we het er gerust over eens kunnen zijn dat er veel dingen zijn die je niet weet. Hetzelfde voor mij. Hetzelfde voor elk ander mens.

Dus als je denkt dat je iets weet, doe dan iedereen een plezier en bevestig je kennis. Check wat persoonlijke feiten. Probeer échte kennis te scheiden van dingen die je als kind hebt geleerd. Gegeven hoe snel de kennis groeit en hoe snel de zogenaamde kennis verandert, is het mogelijk dat je het mis hebt.

Onthoud tenslotte dat hoewel internet een krachtig kennisinstrument is, het niet onfeilbaar is. Alleen omdat het zo op je scherm staat, wil nog niet zeggen dat het waar is. Ga er niet vanuit dat je weet wat je doet. Ga er niet eens vanuit dat je weet wat je misschien niet weet. Zoals Ronald Reagan placht te zeggen … ‘Vertrouwen, maar verifiëren.’

14. De valkuil om niet verder te gaan.

Bijna iedereen heeft een gebeurtenis in zijn leven waar we moeilijk vanaf komen. Soms kunnen we het gewoon niet verwerken zoals we zouden willen. Er zijn misschien vragen die we niet kunnen beantwoorden. Hebben we spijt: Als dit niet was gebeurd….Als dat maar wél was gebeurd. Hebben we spijt van de timing. Over verbitterd over de manier waarop we werden behandeld. Is hoop de grond in geboord. Zijn er dromen vernietigd.

We kunnen doorgaan.

Ook al hoeven we niet te doen alsof bepaalde dingen nooit zijn gebeurd. We hoeven niet te ontkennen hoe we ons er over voelen. Maar er is geen reden om ons erin te wentelen. Ons vast te klampen aan wat niet meer is. Of doen alsof het terugkomt.

Wanneer we een snee krijgen, maakt het lichaam een ​​beschermlaagje van fibrine dat het nieuw gewonde weefsel bedekt. We noemen het een korst. De korst beschermt de huid tegen bijkomende verwondingen. Het beschermt ook de nieuw vormende huid tegen bacteriën.Als je ooit een korst hebt afgekrabd, merk je dat het een doel had. Korstjes blijven beter behouden.

Op dezelfde manier, wanneer we psychisch of emotioneel “gewond” zijn geraakt, hebben we tijd nodig om te genezen. Er zijn verschillende hulpmiddelen voor het genezingsproces. Tijd kan helpen. Praten met een vriend kan helpen. Het lezen van de verhalen van mensen die soortgelijke ervaringen hebben meegemaakt kan helpen. Mediteren over wat er is gebeurd. Bidden erover. Praten met een therapeut die veel weet van dergelijke ervaringen kan ook helpen. Al deze dingen kunnen het genezingsproces ondersteunen, en we kunnen ze allemaal gebruiken.

Uiteindelijk zal het tijd worden om verder te gaan met je levensreis. De buitenste korst zal zijn doel hebben gediend, hij zal eraf vallen en het voorheen gewonde weefsel is nu genezen. Er kan een litteken achterblijven. Maar de blessure zelf is niet langer slopend. Het is genezen. Op een vergelijkbare manier, na een bepaalde tijdsperiode – die wisselend is – zal je genezen van je trauma en klaar zijn om verder te gaan.

Het is misschien niet makkelijk. Het kan alle kracht vergen die je kunt opbrengen om het te doen. Maar je moet het doen. En je kunt het doen. Maar alleen jij kunt het doen. Niemand kan het voor je doen.

Val niet in de valkuil om niet verder te gaan. Het leven is te kort om onrustig te blijven. Sta jezelf toe om te worden genezen. Gebruik de middelen die je kunt gebruiken om het proces te vergemakkelijken. Maar sta jezelf toe om te worden genezen. Wanneer de dag komt dat je verder gaat … ga verder.

15. De valkuil van de korte termijnvisie.

Het leven is geen sprint – het is een marathon.

Als je ooit een marathon hebt gelopen, weet je dat het rampzalig kan zijn om te snel te beginnen. Je kunt alleen een marathon winnen of zelfs maar hopen een marathon uit te lopen door zelf te matigen. Je moet het langzaam en een klein beetje tegelijk nemen.

En zo is het ook in het leven.

Om de eindstreep te behalen van de reis van jouw leven is de lange termijn visie belangrijk in plaats van de kortetermijnvisie. Sommige dingen vergen gewoon tijd, en je moet vaak het snelle genot opofferen voor de het echte geluksgevoel van de lange termijn.

Dit is waar discipline in beeld komt.

De auteur Andy Andrews geeft de duidelijkste definitie van zelfdiscipline die ik tot nu toe ben tegengekomen. Hij zei: Zelfdiscipline is het vermogen om jezelf iets te laten doen wat je niet noodzakelijkerwijs wilt doen, om een ​​resultaat te krijgen dat je echt zou willen hebben.

Vrij eenvoudig, eigenlijk. Zelfdiscipline is slechts een langetermijnvisie. Het besef dat,  om te hebben wat je écht wilt in de toekomst, moet offeren in het nu. Niemand zou zelfdiscipline uitoefenen zonder opbrengst. Wat veel mensen missen over zelfdiscipline, is dat het geen zinloos offer is. Het is gewoon een offer voor een toekomstige beloning.

Als je in het heden kunt opgeven wat je in de toekomst echt wilt, heb je de zelfdiscipline die nodig is om dat te laten gebeuren. Als je dat niet doet, doe je dat niet. Als wat je wilt niet waardevol is, is er geen reden om er offers voor te brengen. Maar als wat je wilt waardevol is, maar offers vraagt ​​in het heden – doe dat dan. Met andere woorden, kijk op de lange termijn.

Val niet in de valkuil van kortetermijndenken.

16. De valkuil van het niet beseffen dat vooruitgang verandering vereist.

Is het je ooit opgevallen dat iedereen van vooruitgang houdt, maar bijna niemand houdt van verandering? Wat we willen is “dat dingen hetzelfde blijven maar beter worden.”

Het probleem dat we moeten aangaan, is dat verbetering verandering vereist. Dingen kunnen niet beter worden zonder te veranderen. Het is niet zozeer de verandering is die we niet leuk vinden – het is wanneer we moeten veranderen dat we de neiging hebben om ons ongemakkelijk te voelen.

We zijn er allemaal vóór dat de wereld verandert. We zijn er allemaal voor dat onze vrienden en collega’s veranderen. We zijn er allemaal voor dat onze gemeenschap, onze school, ons bedrijf en onze buren veranderen. Maar we zijn niet zo enthousiast over het veranderen van onszelf.

We moeten de valkuil vermijden om te denken dat vooruitgang kan plaatsvinden als er geen verandering is. Het kan niet. Vooruitgang vereist verandering. En soms kan de verandering onaangenaam, onplezierig of zelfs pijnlijk zijn.

We moeten de verandering meer willen dan dat we de afkeer, onaangenaamheden en pijn willen vermijden. We moeten het een voor het ander ruilen. En die dingen die het nastreven en hebben waard zijn, zijn de uitwisseling waard.

We erkennen dat niet alle veranderingen resultaten boeken. Maar zonder verandering kan er helemaal geen vooruitgang zijn.

17. De valkuil om mensen niet te accepteren voor wie ze werkelijk zijn.

Dit is een veel voorkomende valkuil om in te vallen. Het is alsof sommige mensen denken dat ze zijn benoemd tot Personal Makeover Advisor van iedereen. Ze kunnen gewoon mensen niet accepteren zoals ze zijn. Ze voelen zich gedwongen om ze te veranderen.

De reden dat dit zo belangrijk is, is dat je vroeg of laat afstand neemt van jezelf als je iemand niet accepteert voor wie ze werkelijk zijn. Niemand wil worden afgewezen voor wie ze werkelijk zijn. We willen geaccepteerd worden.

We moeten niet doen voorkomen dat we perfect zijn of dat we geen gebreken hebben. Of niet denken dat er geen gebieden zijn waar verandering nodig is. Iedereen kan verbeteren.

Dat gezegd hebbende, willen we er zeker van zijn dat degenen die zich het dichtst bij ons bevinden ons accepteren zoals wij zijn. Dat we geaccepteerd worden voor wie we zijn – niet voor wie anderen willen dat we zijn. Het is vermoeiend te proberen iemand te zijn die je niet bent. Doe het niet. Koester mensen die je nu accepteren. Maar begrijp dat jij, net als zij, eigenlijk een doorlopend project zijn waar aan gewerkt wordt. Vermijd mensen die je het gevoel geven moeilijk lief te hebben.

Je wilt niet worden afgewezen voor wie je werkelijk bent. Je wilt geaccepteerd worden voor wie je werkelijk bent.

Andere mensen voelen zich net als jij. Vermijd dus de valkuil ze niet te accepteren. Als je ze niet kunt accepteren voor wie ze werkelijk zijn, moet je tenminste de integriteit hebben om het ze te vertellen. En jullie wegen kunnen zich op een vriendschappelijke manier scheiden.

18. De valkuil van het niet beseffen dat kleine dingen ertoe doen.

Wanneer schepen over volle zee varen of straalvliegtuigen door de lucht suizen, weten de bestuurders dat een kleine afwijking van koers een enorm verschil kan maken in de tijd en de afstand. Slechts 1% afwijking van de geplande richting kan het schip of het vliegtuig over een lange afstand in een heel ander land doen belanden.

Kleine dingen zijn belangrijk. Kleine dingen kunnen een groot verschil maken.

Dit niet beseffen kan een dodelijke valkuil zijn die we moeten vermijden. Er zijn eindeloze voorbeelden die we zouden kunnen aanhalen om deze waarheid te illustreren. Hier zijn slechts een handvol:

Eén verklaring die je aan een vriend geeft, kan de relatie vernietigen.

Eén argument kan leiden tot een uiteenvallen in een huwelijk.

Eén geval van slecht beoordelingsvermogen kan een carrière beëindigen.

Een moment van zwakte kan een leven vernietigen.

Eén fout kan een honkbalspel, een playoff of zelfs een World Series verliezen. Dit is echt gebeurd.

We moeten ook beseffen dat kleine eenvoudige dingen goed doen een groot positief verschil kan maken. Kleine gebaren van vriendelijkheid kunnen de dag van iemand opvrolijken. Kleine daden kunnen helpen angsten te overwinnen. Kleine dingen zijn belangrijk.

Kleine dingen kunnen een groot verschil maken. Dat zijn ze en dat doen ze. Val niet in de valkuil je dit niet te realiseren.

19. De valkuil niet te accepteren dat het bereiken van belangrijke doelen focus vereist.

Afleidingen stelen dromen.

Door de focus te verliezen, raken we de weg kwijt. Geen grote prestatie kan zonder focus worden gerealiseerd. Sterker nog, focus is een van de belangrijkste factoren bij elke vorm van prestatie. De focus verliezen is zichzelf tot mislukken aanzetten.

Focus helpt ons onze energie te richten. Focus helpt ons bij het voltooien van de taak. Focus helpt ons niet afgeschrikt te worden door concurrerende opties. Focus helpt ons werk productief te maken. Focus geeft ons energie omdat het ons in staat stelt resultaten te zien.Focus stelt ons in staat om de details te bepalen die het verschil maken in de uitkomst.

Aristoteles zei:We zijn wat we regelmatig doen. Excellentie is dan geen handeling, maar een gewoonte. Gewoonten worden gecreëerd door herhaalde acties. Deze acties vereisen focus. Dit maakt focus een essentieel onderdeel van uitmuntendheid.

Bill Gates, de oprichter van Microsoft zei:Mijn succes, een deel ervan zeker, is dat ik me op een paar dingen heb geconcentreerd.

Om belangrijke doelen te bereiken, is focus vereist.

20. De valkuil van het niet beseffen dat we gewoonlijk oogsten wat we zaaien.

Een van de meest consistente realiteiten in het leven is wat soms de wet van de oogst wordt genoemd.

Het idee is dat wat de boer in de lente plant, de boer in de herfst zal oogsten. Maïs wordt geplant – maïs wordt geoogst. Tarwe wordt geplant – tarwe wordt geoogst. We planten geen appelzaad en verwachten dat een tomatenplant tevoorschijn komt. We planten geen sojabonen en zoeken naar koolraap om te verschijnen. Er is een consistentie in de natuur. Zaden produceren naar hun soort.

Maar dezelfde wet bestaat ook op het menselijke niveau.

Wanneer we bepaalde gedachten en acties zaaien, oogsten we de oogst van wat we hebben gezaaid. Misschien niet vandaag. Of morgen. Of volgende maand. Of volgend jaar. Maar vroeg of laat zien we de opbrengst van onze oogst.

We oogsten wat we hebben gezaaid. Soms slagen we erin te ontsnappen aan die oogst die anders is dan we wilden. Maar meestal niet.

Niet iedereen die 2 pakjes sigaretten per dag rookt, krijgt kanker – maar velen wel. En het zou niet als een schok moeten komen.

Niet iedereen die van zijn werkgever steelt, wordt betrapt – maar velen doen dat wel. En het zou niet als een schok moeten komen.

Niet iedereen die lui is zal falen om een ​​stabiel carrière en financieel leven te hebben – maar velen zullen dat wel. En het zou niet als een schok moeten komen.

Niet iedereen die zijn vrienden slecht behandelt, zal zijn vrienden verliezen – maar velen zullen dat wel. En het zou niet als een schok moeten komen.

We moeten aannemen dat wat we in het heden doen op de een of andere manier invloed heeft op onze toekomst. Hoewel er zeldzame uitzonderingen zijn, moeten we hier niet op rekenen. We moeten voorkomen dat we ons niet realiseren dat we meestal zullen oogsten wat we zaaien.